پیاز داغ فله وزنی دو برابر سنگ مرمر سفید دارد

در اتحادیه اروپا (EU) سالانه بیش از 500000 تن ضایعات پیاز عمدتاً در اسپانیا، هلند و بریتانیا تولید می شود و این به یک مشکل زیست محیطی تبدیل شده است.

باقیمانده ها شامل پوست قهوه ای خشک، لایه های بیرونی، ریشه و ساقه و همچنین پیازهایی است که به اندازه تجاری نمی رسند و آسیب دیده اند.

بیشتر بخوانید: فروش پیاز عمده

پیاز داغ فله دارای فروش بسیار زیادی در بین افراد می باشد.

اما دانشمندان معتقدند که می توان از آنها به عنوان یک ماده غذایی استفاده کرد.

پوست قهوه ای و لایه های بیرونی آن سرشار از فیبر و فلاونوئید است، در حالی که پیازهای دور ریخته شده حاوی ترکیبات قندی و فروکتان هستند.

وانسا بنیتز، محقق در گروه شیمی کشاورزی دانشگاه خودمختار مادرید، خاطرنشان می کند: «یک راه حل می تواند استفاده از ضایعات پیاز به عنوان منبع طبیعی اجزای با ارزش عملکردی بالا باشد.

زیرا این سبزی سرشار از ترکیباتی است که برای سلامتی انسان مفید است.

گروه تحقیقاتی بنیتز به همراه دانشمندان دانشگاه کرانفیلد (بریتانیا)، مواد و کاربردهای هر قسمت از پیاز را در آزمایشگاه شناسایی کرده اند.

نتایج توسط مجله “Plant Foods for Human Nutrition” منتشر شده است.

گیاه شناس فرانسوی پیراموس دو کاندول در کتاب خود با عنوان “منشا گونه های کاشته شده” به ما می گوید که اصل پیاز آسیایی (ایران و افغانستان) است.

آشوریان باستان خواص پیاز را برای سلامتی می دانستند. مصریان روزانه به بردگانی که اهرام را می ساختند پیاز، سیر و نان می دادند. رومی ها آنها را برشته می خوردند و به آنها “سرباره” می گفتند.

آنها در میله ها، در قیطان های 50 واحدی فروخته می شدند.

به گفته نویسنده عرب ابن العوام، سیزدهم. در قرن نوزدهم آنها را در کوردوبا و والنسیا بردند.

و بعدها، چهاردهم. قرن، و همچنین در پادشاهی کاستیل و لئون.

گیاه شناس سوئدی کارلوس لینائوس در سال 1753 نام آن را “allium cepa” گذاشت (چون آلیوم از خانواده سیرها بود).

اولین صادرات پیاز از والنسیا به سال 1861 برمی گردد. سکه طلا یا سکه صادراتی در سال 1920 توسعه یافت.

در پاریس فرقه ای مذهبی به نام «پیاز پرستان» وجود دارد.